വെറുപ്പ്
വെറുപ്പ്
ഈ പ്രണയസന്ധ്യകളിൽ ഞാൻ ദഹിച്ചു തീരുകയാണു പ്രിയേ ……
ഞാനെന്നെ തന്നെ കഴുവിലേറ്റിയപോലെ…. പിടയുകയാണു ഞാൻ…
തീയില്ലാതെ ദഹിക്കുകയാണു ഞാൻ…
ഈ വിരഹനൊമ്പരം എൻ നെഞ്ചിലട്ടഹാസം മുഴക്കുന്നു സഖീ..
ഞാനെന്റെ ഹ്രിദയത്തിലാഞു കുത്തട്ടെ… പിളരട്ടെ ഞാൻ…
അടിമുടി കരിയട്ടെ ഞാൻ…
ഈ നിർജ്ജീവ മനുഷ്യാവസ്ഥ എത്ര കഠിനം എന്റെ കണ്മണീ..
കരഞാലും കണ്ണീരിനു പോലും വെറുപ്പെന്റെ…
കണ്ണിലൂടെ ഒഴുകാൻ…
അജയ് വലപ്പാട്
ജൂൺ 07, 2010
Labels: കവിത
posted by Ajay Haridas @ 11:07 PM
0 Comments
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home